برای روشن کردن این موضوع لازم است چگونگی تعامل متخصصان اخلاق با اخلاق استفاده از تکنولوژی و طراحی آن را بررسی کنیم. رایج ترین طرح تکنولوژیکی، مدل استاندارد “کاربر-ابزار-قربانی”[1] است. در اینجا تکنولوژی، در موقعیت اخلاقی بین کاربری که از تکنولوژی استفاده می کند و قربانی، دخالت می کند. در اینجا، وقتی فرد از […]

ما در جواب این سؤال سه پاسخ ممکن داریم: 1- اول آن که بگوییم موقعیت اخلاقی تنها یک توهم است. ما به اشتباه حقوق و مسئولیت های اخلاقی را به ماشین نسبت می دهیم و به خاطر ظاهر انسانی روبات و یا برنامه ریزی هوشمندانه ماشین در قضاوت خود دچار خطا شده ایم. 2- دومین

  همانطور که تکنولوژی روباتیک همه گیرتر می شود، حوزه تعاملات انسان- روبات هم رشد خواهد کرد. در حال حاضر این تعاملات، با تعاملاتی که ممکن است انسان با هر نوعی از تکنولوژی داشته باشد فرقی ندارد، اما همانطور که این ماشین ها تعاملی تر می شوند، آنها در موقعیت هایی قرار خواهند گرفت که

  در چند دهه گذشته روبات ها بخشی از محیط کاری ما بوده اند، اما امروزه دیگر آنها محدود به اتوماسیون کارخانه ای نیستند. آنها در بخشهای دیگر هم بکار گرفته می شوند. هم اکنون روبات ها محدوده گسترده ای از فعالیت های حرفه ای را خودکار می کنند، مثل انواع مختلف صنعت، بهداشت و سلامت،

  وابستگی ذاتی پزشکی سایبری به اینترنت، دسترسی بیماران به متخصصان و اطلاعات را افزایش می دهد، اما به همان صورت حریم خصوصی آنها را هم در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. با توجه به اینکه در پزشکی سایبری، پزشکان ناشناسی هستند که وب سایت هایی را ایجاد می کنند تا بیماران ناشناس را

جنبه دیگر مسائل اخلاقی ای که هوش مصنوعی و استفاده از تکنولوژی مطرح می کنند، مسائلی هستند که با بکارگیری آنها در زندگی روزمره برای انسان ایجاد می شود. مثلا استفاده از سیستم های هوشمند و خبره، مستلزم بروز مشکلاتی در بخش هایی از زندگی اجتماعی انسان است که این سیستم ها در آن بخش

1-6-1-1فاعل هاي مصنوعي خوب یا بد؟   سيستم هاي خودكار در حال آمدن هستند، چه مردم آنها را دوست داشته باشند و چه دوست نداشته باشند. آيا آنها اخلاقي خواهند بود؟ آيا آنها خوب خواهند بود؟   منظور ما از لغت ” خوب”، صرفاَ‌ به معناي موضوع خوب بودن ابزاري نيست – خوب بودن براي

   مسائل اخلاقی ای که با پیشرفت تکنولوژی پیش روی ما قرار خواهند گرفت، برای اولین بار توسط فيلسوفي به نام فیلیپا فوت[1]  در سال 1967 مطرح  شدند. او مثال واگن های برقی را مطرح کرد. در این مثال او می گوید: ”یک واگن برقی در حال حرکت روی خط آهن به یک چند راهی

  از هوش مصنوعی در نواحی متعددی استفاده می شود و هر روز بیشتر از این تکنولوژی در جهت سهولت و سرعت بخشیدن به زندگی بهره برداری می شود. از این رو دانشمندان در حال کار مستمر روی تکنیک های این فن آوری هستند و به سرعت شاهد پیشرفت های فراوان در این شاخه از

  ریشه های هوشمندانه AI، و دیگر مفاهیم ماشین های هوشمند، شاید در “اسطوره های شناسی یونان”[1] قرار داشته باشند. در اسطوره هایی مثل سنگریزه های جزیره کرت[2] و روبات های طلائی هفائیستوس[3]، نمونه هایی از موجودات مصنوعی هوشمند را ملاحظه می کنیم. این روبات ها وظیفه داشتند به هفائیستوس در کوره آهنگری آسمانیش خدمت