مقدمه
سال های اخیر شاهد رشد چشمگیر در بکارگیری طیف فرکانس رادیویی به خصوص توسط اپراتورهای تلفن های همراه تجاری بوده است. استفاده فراگیر از گوشی های هوشمند و تبلت ها یکی از دلایل بکارگیری تمام وقت و بالای طیف می باشد. در نتیجه، اپراتورهای تلفن همراه در حال حاضر از کمبود طیف رادیویی برای برآورده کردن نیازهای پهنای باند کاربرهای خود می باشند. از سوی دیگر، اندازه گیری های طیف نشان داده است که بیشتر طیف ها که در اختیار اپراتورهای تلفن همراه نیستند حتی در مناطق شهری متراکم نیز به خوبی مورد استفاده قرار نمی گیرند. این امر باعث ایجاد دسترسی اشتراکی به طیف از طریق سیستم های دسته دومی شده است که یا تاثیری بر سیستم های کنونی ندارند یا تاثیرشان اندک است. اشتراک طیف رویکردی مفید و نویدبخش است که مشکل ازدحام طیف را حل می کند چراکه به اپراتورها این اجازه را می دهد تا به طیف های بیشتری برای برآورده کردن نیازهای روزافزون کاربران خود به پهنای باند دسترسی داشته باشند. نهادهای نظارتی بر طیف در آمریکا که عبارت اند از کمیسیون ارتباطات فدرال (FCC) و مخابرات ملی و مدیریت اطلاعات (NTIA) در حال حاضر بر روی طرحی متمرکز هستند تا 150 مگاهرتز از طیف که در اختیار مقامات فدرال است را در باند 3550-3700 مگاهرتزی با اپراتورهای بی سیم تجاری به اشتراک بگذارد. این باند در درجه ی اول توسط وزارت دفاع برای سیستم های راداری هوا، زمین و دریایی که برای امنیت ملی حیاتی می باشند مورد استفاده قرار می گیرد.
رادارهایی که در این باند فعالیت دارند منبع مهمی از اختلال در سیستم های ارتباطی می باشند. با این حال، شکل موج رادار را می توان طوری تغییر داد تا دیگر با سیستم های ارتباطی تداخلی نداشته باشد. این مهم از طریق فرستادن سیگنال رادار به فضای خالی کانال بی سیم بین رادار و سیستم ارتباطی صورت می پذیرد. این کتاب به بررسی دو نوع مختلف از شکل موج های راداری می پردازد که به طور خاص برای محیط های مملو از طیف RF طراحی شده اند که در نتیجه ی آن کارکردن همزمان با رادار و سیستم های ارتباطی را قادر می سازد.