بر اساس يک تعريف، مفهوم كيفيت سرويس در شبكه هاي كامپيوتري عبارتست از ” قابليت كنترل مكانيسم هاي برخورد با ترافيك شبكه بقسمي كه نيازمندي هاي سرويسها و كاربرهاي مشخص، بر طبق سياستهاي شبكه تأمين گردد “ [45] .
نيازمندي هاي سرويس شامل پهناي باند مورد نياز، تأخير، تغييرات تأخير و اتلاف1 قابل قبول سرويس مي باشد. در يك شبكه با يك مجموعه از مكانيسم هاي QoS مفروض، يک موازنه بين Q وE وجود دارد. بعبارت ديگر، با افزايش هرکدام از اين کميتها، ديگری کاهش می يابد (شکل 2-1)).
شبكه ها ممكن است در نقاط مختلفي از اين منحني به كار گرفته شوند. مثلاً اغلب LAN هاي موجود در شبكه Microsoft قادر به ارائه كيفيت مناسب براي سرويس IP telephony هستند و بنابراين در نقطه P1 به كار گرفته شده اند.
برعكس، اغلب لينك هاي WAN بين المللي بعلت مسائل مربوط به هزينه از نظر كارآمدي مورد توجه قرار دارند و كيفيت مناسبي را براي سرويس IP telephony دارا نمي باشند و عملاً در نقطه P2 به كار گرفته شده اند [45] و بايد توجه داشت كه همانگونه كه ذكر شد اغلب LAN هائي كه با تمهيدات زياد3
در نقطه P1 به كار گرفته شده اند از نظر كارآمدي وضعيتي نامناسب را دارا هستند. هدف كلي از ارائه مكانيسم هاي مختلف QoS افزايش كارآمدي مرتبط با يك شبكه خاص مي باشد و هرچه مكانيسم كارآمدتر باشد عملكرد بهتري را براي شبكه بدست خواهد داد مطابق با شكل (2-2).
شكل 2-1: يك منحني نوعي بيان كننده رابطه بين كيفيت و كارآمدي[45]
شكل2-2: تاثير پيچيدگي مكانيسم QoS بر عملكرد شبكه[45]
1-Loss 2-Quality / Efficiency Product (Q×E)