سیستم های شناسایی نفوذ مبتنی بر شبکه از دو رویکرد کلی جهت شناسایی ترافیک مشکوک استفاده می کنند. هر بسته داده عبوری در شبکه دارای دو بخش عنوان و محتوا می باشد. بر مبنای این که روش شناسایی از کدام بخش از داده شبکه استفاده می کند، روش ها را به دو دسته تقسیم بندی […]
روش مبتنی بر جریان در برابر روش مبتنی بر محتوا بیشتر بخوانید »
همان طور که گفته شد، یک سیستم شناسایی نفوذ با نظارت بر فعالیت های کامپیوتری موجود در محیط و تحلیل آن، قادر به شناسایی فعالیتهای خبیثانه و آگاه کردن مدیر سیستم و یا مقابله با حمله میباشد. این سیستمها را بر اساس معیارهای متفاوتی میتوان دستهبندی کرد [18]: منبع اطلاعاتی[1] بر مبنای محل قرارگیری سیستم
برای این که درک بهتری از روند الگوریتم های شناسایی نفوذ داشته باشیم، در این بخش مروری کلی بر انواع حملات موجود خواهیم داشت. دسته بندی های متفاوتی از حملات در حوزه امنیت شبکه وجود دارد[13 و 14]. حملات فیزیکی[1]: با هدف آسیب رساندن به کامپیوترها و سخت افزار شبکه راه اندازی می شوند. سرریزی
در دهه اخیر با توجه به بالا رفتن سرعت شبکه های کامپیوتری، روش های نظارت و شناسایی مبتنی به جریان شبکه بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. به طوری که تولید کنندگان قطعات و توسعه دهندگان شبکه های کامپیوتری، به استفاده از قطعاتی که استاندارد جریان شبکه را پشتیبانی می کنند تاکید دارند[6] 2-3-1. تعریف
دیوار آتش، از اجزای لاینفک شبکه‌های کامپیوتری می باشد که از دستیابی غیر مجاز به شبکه جلوگیری می‌کنند. این سیستم امنیتی معمولاً ترکیبی از سخت‌افزار و نرم‌افزار است و با توجه به حساسیت اطلاعات هر سازمان دارای پیکربندی و قدرت متفاوتی می باشند. هر چند دیوار آتش بخش مهمی از سیستم امنیتی شبکه را تشکیل
این سیستم‌های که با عنوان سیستم های شناسایی و جلوگیری از نفوذ هم شناخته می‌شوند، ابزاری برای امنیت سیستم ها هستند که فعالیتهای موجود در شبکه و یا سیستم را برای تشخیص و جلوگیری از فعالیتهای مخرب تحت نظر می‌گیرند. وظایف اصلی یک سیستم جلوگیری نفوذ شامل شناسایی فعالیتهای مخرب، ثبت اطلاعات در مورد این
این سیستم ها وظیفه شناسایی و تشخیص هر گونه استفاده غیرمجاز به سیستم، سوء استفاده و یا آسیب رسانی توسط کاربران داخلی و یا خارجی را بر عهده دارند. تشخیص و جلوگیری از نفوذ امروزه به عنوان یکی از مکانیزم‌های اصلی در برآوردن امنیت شبکه‌ها و سیستم‌های رایانه‌ای مطرح است و عمومأ در کنار دیواره‌های
پس از استخراج ويژگي، بحث چگونگي ارتباط ميان ويژگيها و نحوه تعيين ميزان خستگي و عدم تمرکز حواس راننده بر اساس اين ويژگيها مطرح ميشود. تعيين وضعيت راننده يک مسئله طبقهبندي[1] (دستهبندي) محسوب ميشود. سادهترين شکل آن، طبقهبندي وضعيت راننده به دو حالت هوشيار و غيرهوشيار ميباشد. در حالت ديگر ميتوان ميزان هوشياري راننده را
در سيستمهاي نظارت چهره راننده، ويژگيهاي مفيد براي تشخيص خستگي و عدم تمرکز حواس به سه دسته کلي قابل تقسيم است: ويژگيهاي ناحيه چشم ويژگيهاي ناحيه دهان ويژگيهاي ناحيه چهره و سر 1-1-1- ويژگيهاي ناحيه چشم چشم مهمترين عضو چهره است که نشانههاي خستگي و عدم تمرکز حواس در آن ظهور پيدا ميکند. به همين
1-1- رديابي چهره و اجزاي آن تقريبا در تمام سيستمهاي نظارت چهره راننده، پس از آشکارسازي چهره رديابي آن انجام ميگيرد. رديابي چهره به جاي آشکارسازي آن در فريمهاي متوالي باعث کاهش حجم محاسبات و در نتيجه افزايش سرعت سيستم خواهد شد. به همين دليل معمولا پس از آشکارسازي اوليه چهره، در فريمهاي بعد عمليات