سرويس هاي مجتمع

اين مكانيسم براي بالا بردن حا صلضرب QE شبكه به كار گرفته مي شود [44] و از چهار جزء اساسي زير تشكيل شده است:

• زمانبندي كننده بسته²
• طبقه بندي كننده3
• كنترل كننده اجازه ارتباط⁴
• پروتكل ذخيره سازي5

دو جزء اول با تقسيم كردن بسته ها به كلاس هاي مختلف، سطوح سرويس دهي مشخصي را براي هر نوع بسته در شبكه مشخص مي كنند و جزء سوم با توجه به مشخصات و الگوي ترافيكي ارتباط هاي مختلف و شرايط شبكه از نظر ازدحام، به يك ارتباط خاص اجازه برقرار شدن را مي دهد.

توضيح اينكه تفاوت عمده اي بين روشهاي كنترل اجازه ارتباط و روشهاي نظارت وجود ندارد جز اينكه روشهاي نظارت در واقع فرم ضمني روشهاي كنترل اجازه ارتباط مي باشند و در آنها سوئيچهاي موجود در شبكه بر اساس يك مشخصه از پيش توافق شده اقدام به حذف يا به تأخير انداختن بسته هاي مربوط به ارتباط هائي مي كنند كه بر اساس توافق هاي صورت گرفته به ارسال داده اقدام نكرده اند. بالاخره، جزء چهارم بمنظور ذخيره سازي منابع شبكه براي تضمين QoS درخواستي كاربرهاي مختلف در نظر گرفته شده است و معمولاً بر اساس پروتكل RSVP⁶ كه در ادامه به آن اشاره خواهيم كرد عمل مي كند. مدل IntServ به تفصيل در RFC 1633 مورد بررسي قرار گرفته است. IntServ دو نوع سرويس بار كنترل شده7 (CL) و سرويس تضمين شده⁸ (GS) را پشتيباني مي كند. در سرويس CL بر اساس پارامترهاي مشخصه ترافيكي كاربر كه مثلاً نرخ متوسط (r)، نرخ ماكزيمم (P) و ميزان اندازه هجوم ترافيكي (B) مي باشند سعي
مي گردد سرويسي ارائه گردد كه دو اصل زير در آن رعايت شود:

• درصد بالائي از بسته هاي ارسالي به گيرنده خواهند رسيد و درصد بسته هاي نرسيده به تقريب خوبي همان نرخ خطاي درخواستي كاربر را تقريب خواهند زد.
• درصد بالائي از بسته ها با تأخيري نزديك به تأخير حداقل كه شامل مجموع تأخير حاصل از سرعت انتقال، پردازش و مرتب سازي است به گيرنده خواهند رسيد.

در شكل (2-9) نمائي از يك سوئيچ IntServ را مشاهده مي كنيد.

شكل2-9: نمائي از يك سوئيچ IntServ [45]

در سرويس GS تا زماني كه مشخصه ترافيكي كاربر از يك مشخصه خاص تبعيت كند يك كران بالا براي تأخير به كاربر ارائه مي گردد. همانگونه كه مشخص است اين سرويس براي كاربردهائي كه قابليت تحمل تأخير بيش از ميزان مشخصي را ندارند (مثل IP telephony) به كار مي رود.

سرويس هاي كاربردي موجود در شبكه هاي كامپيوتري از انواع خاصي تشكيل شده اند كه از جمله
مي توان به سرويس هاي بلادرنگ و سرويس هاي الاستيك اشاره كرد [32].

تفاوت ترافيك بلادرنگ با ترافيك الاستيك عدم نيازمندي ترافيك الاستيك به وجود زمانبندي خاص در ارتباط با رسيدن داده ها به مقصد مي باشد و اينگونه سرويس ها قابليت تحمل تأخير و تغييرات تأخير را دارا مي باشند مثلاً سرويس Telnet در اينترنت بصورتي است كه حتي با افزايش تأخير موجود در شبكه قابل استفاده مي باشد ولي مثلاً در كاربردهائي مثل سرويس تلفن اگر تأخير از 100 ميلي ثانيه بيشتر شود، سرويس فاقد ارزش خواهد بود.

از انواع ديگر سرويس هاي الاستيك مي توان به سرويس هاي FTP يا email اشاره كرد. IntServ براي پشتيباني از سرويس الاستيك سرويسي به نام سرويس صفر1 را به كار مي گيرد [45].

3-Classifier                                                                                                        4-Admission Controller

5-Reservation set up protocol                                                                           6-Resource reSerVation Protocol

7-Controlled  Load (CL)                                                                                   8-Guaranteed  Service (GS)

1-Null Service                                                                                                                                  2-End-to-End